52 przypadki Pana Cypriana

Pan Cyprian to mężczyzna w stosownym wieku, który przeszedł już smugę cienia; mieszka w dużym mieście na 44 piętrze („dokładnie pośrodku drogi między ziemią a niebem”) bloku z wielkiej płyty; jest samotnikiem, ale ma wiernego przyjaciela – psa o imieniu Pedro.

52 przypadki Pana Cypriana to szczególnie ambitna próba połączenia obrazu i litery, której śmiałość i subtelność znać już w tytule. Słychać tu aluzję zarówno do Przypadków Robinsona Crusoe, jak też do prozy, której bohaterem jest Pan Palomar (arcydzieło Italo Calvino), a wreszcie do poezji sygnowanej mianem Pana Cogito. Podobnych aluzji jest zresztą więcej, ale zawsze są dyskretne. – prof. Aleksander Nawarecki

Niewątpliwie jest to utwór oryginalny, będący zaproszeniem do dialogu lub refleksji nad własnym życiem, a przy tym udowadniający, że forma opowieści graficznej nie musi być infantylna i może z powodzeniem obyć się bez epatowania czy to dosadnym humorem, czy brutalnymi efektami. Scenariusz Tomasza Chlewińskiego jest mądry – proponuje pełne pogody ducha spojrzenie na naszą codzienną egzystencję i zawiera spory ładunek niebagatelnych przemyśleń. Rafał Trejnis jest zaś uzdolnionym rysownikiem, sięgającym po niebanalne rozwiązania graficzne, ale dbającym o estetykę i czytelność rysunkowego przekazu. Komiksów takich powstaje w Polsce zdecydowanie mało (powiedziałbym, że za mało), rzadko też zdarza się, by pojawiały się u nas przedruki utworów zagranicznych, utrzymanych w podobnej poetyce i podejmujących taką tematykę. – prof. Jerzy Szyłak

Produkcja komiksu otrzymała wsparcie MKiDN. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.