Podróż siódma

Adaptację komiksową książki S.Lema „Niezwyciężony” uważam za arcydzieło. Biorąc się więc za czytanie kolejnej adaptacji opowiadania polskiego mistrza fantastyki podchodziłem do tego i z nadzieją i z obawą. Na szczęście moje obawy okazały się płonne.Historia opowiedziana przez Lema wydaje się na pierwszy rzut oka dość prosta. Samotny kosmiczny wojażer Ijon Tichy odbywa kolejną ze swoich podróży przez Wszechświat. Dochodzi nagle do, wydawałoby się, banalnej awarii, której usunięcie nastręcza jednak naszemu bohaterowi sporo problemów. A potem jeszcze pojawia się kłopot z wirami grawitacyjnymi i zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki z czasem jako głównym bohaterem tej zabawy. Byłem bardzo pozytywnie zaskoczony kierunkiem, w jakim potoczyła się cała historia. Czuć tu rękę mistrza. Scenariusz jest intrygujący, przewrotny, to prostu rewelacyjna zabawa z czasem.Jedyne na co mogę ponarzekać to szata graficzna tego komiksu. To znaczy tak: sama w sobie technika oprawy graficznej jest bardzo ładna, komiks jest malowany i ogląda się kolejne plansze z dużą przyjemnością. Problemem jest dla mnie konwencja graficzna jaką przyjął autor adaptacji. Chodzi o to, że wizja kosmosu i wszystkiego co otacza naszego bohatera jest charakterystyczna dla kina lat 30-tych ubiegłego wieku. Na przykład wnętrze pojazdu kosmicznego, którym podróżuje Tichy bardziej przypomina wyglądem dom niż pojazd kosmiczny. W gruncie rzeczy można na ten element przymknąć oko, bo konwencja tej historii sama w sobie jest komiczna. Ale gdyby tak zaprezentować „Podróż siódmą” na poważnie, byłby to prawdziwy sztos.Jedno wiem na pewno. Fani historii, w których pętle czasowe i inne tego typu zjawiska związane z paradoksem czasu są ważnymi elementami opowieści, obowiązkowo muszą przeczytać „Podróż siódmą”.