Słyszeliście, co zrobił Eddie Gein?

Psychopatyczni mordercy to, paradoksalnie, bardzo chwytliwy temat, który współczesna popkultura ogrywa na wszelkie możliwe sposoby. Tak się składa, że akurat niedawno na jeden z serwisów streamingowych trafił serial ukazujący historię Eddiego Geina. Produkcja wzbudza mieszane uczucia wśród widzów. Ja natomiast po przeczytaniu komiksowej wersji życia Geina stwierdzam, że jest ona trudną w odbiorze, ale bardzo dobrze napisaną i rewelacyjnie narysowaną próbą odpowiedzi na nieprzyjemne dla czytelnika pytania. Schechter tworząc opowieść o życiu tak mrocznej postaci użył bardzo skutecznego sposobu, aby obserwator jak najbardziej obiektywnie, jeżeli w ogóle to możliwe, podszedł do poznawanych faktów. Mamy tu do czynienia ze sprawnie stworzonym reportażem, który bezwarunkowo wciąga w makabryczny świat Geina. Poznajemy nie tylko przerażające fakty dotyczące popełnionych zbrodni. Autor podsuwa nam z rozmysłem szczegółową historię rodziny mordercy, zadając przy tym subtelnie pytanie: kto jest temu wszystkiemu winien? Kto stoi za zwyrodnialcami takiego pokroju? Odpowiedzi na te pytania nasuwają się dość szybko, ale czym bardziej wgłębiamy się w ten świat z koszmaru, tym więcej pojawia się wątpliwości. Jakby tego było mało czytelnik dostaje jeszcze jeden cios w głowę. Ukazanie prostego w gruncie rzeczy mechanizmu, w jaki masowa kultura wykorzystuje tego typu historie jest jednak na swój sposób przerażające. Tematyka tego komiksu jest koszmarna, a to co zrobił z oprawą graficzną Powell powoduje, że naprawdę chwilami ten komiks czyta się z trwogą w oczach. Artysta stworzył świat z koszmarów, który jest tak pięknie straszny. Jeśli interesują Was szeroko pojęte historie kryminalne, to zdecydowanie polecam ten komiks. To reportaż pełną gębą, który pokazuje, że ludzie dopuszczający się straszliwych zbrodni potrafią mieć różne oblicza, a ich życie być może warunkuje w konsekwencji nieprzewidywalne zachowania. Schechter zostawia nas z kilkoma trudnymi pytaniami, na które musimy odpowiedzieć sobie sami. Pytanie tylko: czy na pewno tego chcemy?