Jestem w potężnym szoku, jak ciepło przyjęli mnie komiksiarze – wywiad z Rysacz, czyli Laurą Ruśkiewicz

Autor

Data publikacji

28.02.2025 14:03

Młoda, zdolna, pracowita. Mgr. inż. fizyki technicznej szturmem weszła na komiksową scenę zdobywając dwa Złote Kurczaki. Z Laurą Ruśkiewicz, aka Rysacz, rozmawiam o jej debiutanckim albumie Baśń o nieludzkim, nietypowej drodze twórczej, inspiracjach i planach na przyszłość.

Kim jest Rysacz?

Trudno mi na to jakoś w prosty sposób odpowiedzieć, bo jest tu dość dużo składowych. Jestem: górołazką, rysowniczką, mgr inż. fizyki technicznej… Jest tego dużo więcej, ale tak w skrócie jestem Laurą Ruśkiewicz i bardzo się cieszę, że jestem tym, kim obecnie jestem!

Fizyka i tworzenie komiksów zdają się być na dwóch przeciwległych końcach tego samego kija. Jak godzisz te dwa siedzące w Tobie wilki i czy w jakiś sposób oddziałują one na siebie?

Pierwszy wilk wziął się w dużej części z drugiego. W późniejszych etapach Baśni mam bowiem wątek z naukowcem. Na początku chciałam go dobrze napisać, ale za bardzo się wkręciłam. Fizyka okazała się zbyt ciekawa.

Baśń o nieludzkim to Twój absolutny debiut. Jak wyglądała Twoja komiksowa droga?

Zaczęło się od jakichś krótkich komiksów robionych samej dla siebie w podstawówce. Do szuflady pisałam dobrych paręnaście lat! Miałam nawet kilka falstartów z Baśnią, gdzie wierzyłam, że będę w stanie coś sklecić bez scenariusza. Szybko się wycofywałam, bo te podejścia nie kleiły się w nic konkretnego. Dopiero mój obecny narzeczony mnie namówił na spisanie całej historii i dzięki temu Baśń dziś powstaje.

Komiksy tworzyłaś, ale ponoć nie czytałaś ich za wiele.

Na początku w ogóle! Robiłam to zupełnie na czuja i dalej tak w dużej mierze robię.

Czy zatem, oprócz własnych wyobrażeń, inspirowałaś się czymś konkretnym budując narrację i tworząc kompozycję? Skąd w ogóle pomysł aby zacząć wyrażać siebie za pomocą komiksu?

Oczywiście, że tak! Wizualnie pierwsze skrzypce zagrały tereny, z których pochodzę, czyli Sądecczyzna. Za dzieciaka dużo chodziłam po górach i napatrzyłam się na przeciekawe zjawiska atmosferyczne. (Zresztą ciekawość tych zjawisk też zaspokajałam na fizyce). Przed rysowaniem obecnej wersji komiksu stwierdziłam, że chcę je oddać w ten sposób, by budziły przynajmniej ciut podobne odczucia, co budzą na żywo.

Narracyjnie zaś dużą rolę odegrała muzyka. Pojedyncze cytaty zaczęły mi się układać w historię. Też ciekawe, bo wyobrażałam sobie scenariusze do pojedynczych utworów i one się zgrały w jedno. To, plus doświadczenia z mojego krótkiego jeszcze życia złożyły się w linię fabularną, którą później dopracowywałam przez wiele lat! Ale się, chyba, już finalnie udało.

A skąd pomysł z komiksem? Był tu odkąd pamiętam! Zaczęło się od obrazków, potem zaczęłam intuicyjnie dorabiać tekst. Następnie wpadłam na pomysł, że tych obrazków może być na stronie więcej. Byłam dzieciakiem. Chciałam opowiadać historię no i lubiłam rysować. To wyszło bardzo naturalnie. Potem rodzice zaczęli mi kupować jakieś gazetki z komiksami, widząc, że sama komiksy robię i jakoś tak to powoli się nakręciło.

W Baśni o nieludzkim, która w zasadzie jest połączeniem thrillera, kryminału i elementów nadnaturalnych, jest właśnie bardzo dużo miejsca dla przyrody, zwierząt i leśnej tajemniczości. Natura nie jest tylko tłem, a równoważnym bohaterem Twojej opowieści i dostarcza sporo dodatkowych emocji.

Zależało mi na tym niezmiernie! Nie tylko ze względów estetycznych, ale także fabularnych. Czytelnik powinien wręcz mieć wrażenie, że świat przedstawiony w Baśni jest oddzielnym bytem.

To także świat odległej przyszłości, bowiem akcja toczy się w latach 60. XXI w., ale po dekoracjach i technikaliach nie idzie się tego domyślić. Czy rozwój technologiczny w Twoim świecie trwa wolniej czy po prostu jeszcze nie dotarł na prowincję?

I zimę nawet mają! Rozwój technologiczny w Baśni został cofnięty na skutek dość przykrych globalnych wydarzeń. Można powiedzieć, że jest to świat zbliżony do tego, który znamy z postapokaliptycznych opowieści. To nie będzie raczej powiedziane wprost w komiksie, ale po niektórych dialogach i detalach będzie szło się domyślić. Może nawet już idzie.

W pierwszym tomie rozstawiasz pionki na szachownicy, wprowadzasz szereg postaci i wątków, ale w finale albumu zostawisz czytelników z samymi pytaniami. Co dalej?

Jak zdrowie pozwoli, to co Święta Bożego Narodzenia będzie się ukazywał jeden tom. Pewnie odbędzie się to z jakąś przerwą w międzyczasie, ale o tym będę ostrzegać. Planuję łącznie 10 tomów. Na tyle mam rozpisaną historię i wątpię, żeby to się zmieniło. Oczywiście oprócz wersji papierowej będzie można na bieżąco śledzić postępy historii na social mediach oraz czytać ją w formie comiesięcznych aktualizacji na webtoonie i webkomiksy.pl!

Do tej pory obracałaś się w środowisku webokomiksu. Z kolei na Złotych Kurczakach, które były Twoją pierwszą komiksową imprezą, miałaś okazję poznać to środowisko z innej strony. Jakie są Twoje wrażenia?

Jestem w potężnym szoku, jak ciepło przyjęli mnie komiksiarze spoza webowego grona i osoby zajawione na punkcie komiksów. Same interakcje na giełdzie, czy na gali, czy nawet po samej imprezie dały mi bardzo dużo wiary w to, co robię. Przez długi czas żyłam w przekonaniu, że webkomiks jest tą troszkę mniej poważnie traktowaną stroną świata komiksowego i że przez to nikt też na poważnie mnie nie weźmie, zaś Baśń zostanie zakopana pod tysiącami innych webtoonów. Można sobie tylko wyobrazić mój szok po zderzeniu z rzeczywistością.

Zaraz miną dwa lata od premiery pierwszego epizodu Baśni. Planujesz w jakiś sposób uczcić tę rocznicę?

Oj tak! Plany są dość duże. Wraz z CryingWyvern na YouTube planujemy zrobić kilkudziesięciosekundową animację do pierwszego tomu Baśni. Dodatkowo z mojej strony na platformy webkomiksowe wlecą dwa zamiast jednego odcinka Baśni, zaś na Instagramie i TikToku zorganizowany będzie konkurs Draw This In Your Style z kilkoma unikatowymi gadżetami do wygrania (i książkową wersją, jak ktoś nie ma). A właśnie. Na tego nieszczęsnego 17 marca będzie też gotowy trzeci dodruk.