DMZ. Strefa zdemilitaryzowana, tom 01

Ależ to jest dobre, ależ to potrafi wciągnąć. Jak ja lubię takie angażujące i niejednoznaczne historie. W gruncie rzeczy mógłbym już zakończyć, ale chyba jednak należy Wam się choć trochę wyjaśnienia.Mamy więc Stany Zjednoczone Ameryki w bliżej nieokreślonej teraźniejszości, rozerwane wewnętrznym konfliktem zbrojnym. Upraszczając temat jest to taka współczesna Wojna Secesyjna. Mamy też Nowy Jork, miasto rozdarte przez bratobójcze walki pomiędzy skonfliktowanymi stronami, w którym funkcjonuje tytułowa DMZ, strefa zdemilitaryzowana, będąca swego rodzaju azylem dla wszystkich tych, którzy postanowili, na przekór wszystkiemu, funkcjonować w tym niesamowicie niebezpiecznym miejscu.I jest wreszcie Matty Roth, młody, nieopierzony fotoreporter, który trafia w dramatycznych okolicznościach do DMZ i zaczyna swoją osobistą odyseję na gruzach Nowego Jorku, która zmieni diametralnie jego i jego życie.„DMZ” nie jest na pewno komiksem rozrywkowym. Przyznaję, jest tu całkiem sporo typowych akcji militarnych, strzały, eksplozje, ofiary. Ale wydaje się, że te elementy fabuły są tylko narzędziem pozwalającym lepiej wczuć się w sytuację mieszkańców DMZ. Ta opowieść przede wszystkim zostawia czytelnika z poczuciem ciężaru przeżyć jego bohaterów. Nawet jeśli nie przepadamy za Ameryką współczesną, postawami politycznymi i społecznymi jakie tam teraz przeważają, to jednak odbiór tej historii potrafi być dojmujący. Bo przecież wśród tego całego brudu i masy nieszczęść są przede wszystkim zwykli ludzie i ich z reguły tragiczne historie, wobec których czytelnik nie może przejść obojętnie. I to jest chyba największa siła tego komiksu. On po prostu angażuje jak cholera, a ja uwielbiam tego typu historie.Podsumowując muszę jeszcze zacytować jedno zdanie z tego komiksu, bo wydaje się, że nie tyle idealnie definiuje ten szalony kraj, co pokazuje, jak trafnym spojrzeniem na niego jest komiks Briana Wooda. „Nie ma nic bardziej amerykańskiego niż obrona tego, co twoje, za pomocą karabinu”.