DMZ. Strefa zdemilitaryzowana, tom 03

Kwestia najważniejsza, z którą nie ma co dyskutować, brzmi następująco: „DMZ” nadal jest w doskonałej formie i na szczęście nic nie zapowiada, że coś się w tym temacie zmieni w przyszłości.Trzeci tom, podobnie jak dwa poprzednie, stanowi kawał soczystej opowieści, wrzynającej się bez skrupułów w umysł czytelnika i nie pozwalającej o sobie zapomnieć. W dodatku ta seria na oczach czytelnika wspaniale ewoluuje. „DMZ” stało się, czego można się było spodziewać, pełnoprawną opowieścią z gatunku political fiction, zachwycającą sposobem ukazania funkcjonujących mechanizmów politycznych. Choć może „zachwycający” to nie do końca właściwy przymiotnik odnośnie materii politycznej. Może lepiej byłoby nazwać to co prezentuje nam Wood jako „odpychające”?Bez względu jednak na osobiste odczucia odnośnie kwestii politycznych, lektura kolejnego tomu historii o nowojorskiej strefie zdemilitaryzowanej utwierdza mnie w przekonaniu, że jest to seria wybitna. A to co zrobił autor w krótkiej, składającej się z trzech zeszytów serii pt. „Bez przyszłości” to już prawdziwe mistrzostwo. Wood stworzył na potrzeby tej historii bohatera nie do zapomnienia, prawdziwego, wydawałoby się, twardziela z krwi i kości. To wszystko to jednak fasada oparta na jego brutalnych przeżyciach, to mechanizm obronny, który pozwala mu jeszcze funkcjonować w tym zwariowanym świecie. „Bez przyszłości” to bolesna historia, ale tak sobie myślę, że wszyscy fani typowych „papierowych” bohaterów pokroju Punishera powinni poznać przynajmniej ten krótki fragment historii o DMZ. Zobaczą co znaczy być naprawdę TWARDYM. I na pewno wsiąkną w tę opowieść. Inaczej się nie da.