Sezon polowań

W niewielkiej miejscowości pośród lasu, zamieszkanej w większości przez myśliwych, trzy kobiety prowadzą ekologiczne gospodarstwo, na które miejscowi patrzą niechętnie, bo jest zbyt nowoczesne w obliczu miejscowych tradycji.

Życiem w mieścinie kieruje rutyna, a polowania na dziki, bardzo w okolicy liczne, stanowią główne zajęcie ludności.

Bruno, przywódca myśliwych, jest pierwszy do krytyki pracy kobiet, tak odległej od zwyczajów mieszkańców okolicy.

Napięcie narasta, kiedy zaczyna dochodzić do kradzieży. Myśliwi od razu wskazują winowajców. Są pewni, że to sprawka imigrantów. Wszystko, co jest inne od tutejszej codzienności, wydaje im się zagrożeniem.

„- Polowanie często wiązane jest z tragicznymi historiami. Orion, myśliwy, został na przykład zabity przez boginię łowów. Myśliwy często staje się zwierzyną.
– To wszystko bardzo ciekawe, naprawdę. Tyle że nie mamy tu rozmawiać o polowaniach, a o zabójstwie. Jest pewna różnica.
– …”.
„Sezon polowań”, to kolejna niezwykle trafna obserwacja współczesnego społeczeństwa, dokonana przez włoskich autorów.

Emiliano Pagani rozpoczął współpracę z miesięcznikiem satyrycznym „Il Vernacoliere” w 1991 roku. W 2005 roku
wydał pierwszy album komiksowy ze zbiorem historyjek o rodzinie Quagliottich. Jego największy sukces to seria o Donie Zaukerze, przeklinającym i gniewnym księdzu egzorcyście. Do jego innych dzieł należą: X-Nerd – Eroi di pace (2011), Nirvana (Panini, 2011), Slobo e Golem (2016).

Bruno Cannucciari rozpoczął karierę od magazynu „Comic Art” i postaci Yellow Kida. Dla tego samego pisma stworzył Franco&Bruno. W listopadzie 1986 znalazł zatrudnienie jako ilustrator w gazecie „Italia Oggi” i przez pewien czas rzadziej zajmował się rysowaniem komiksów. W 1988 roku wprowadził na łamy serii Lupo Alberto postać Winny’ego, by następnie zająć się postacią Lupo Alberto (stworzoną przez Silvera).

To ich drugi, po „Krakenie”, komiks wydany w Polsce.