The Best of Likwidator. 30 lat słusznych likwidacji

Seria komiksów „LIKWIDATOR” to niezła gratka dla koneserów i pasjonatów zjawisk w popkulturze osobliwych i niepokojących, zaangażowanych i politycznie niepoprawnych, objętych nieformalną cenzurą i wyklętych, skrajnych i mocno kontrowersyjnych, popychających do niedozwolonych refleksji, a nawet… potencjalnie niebezpiecznych, jako inspiracje do realnych działań.

To złowroga, choć paradoksalnie też humorystyczna, arcykomiksowa FANTAZJA uwolniona ze smyczy poprawności, humanizmu, pacyfizmu i tolerancji, z okowów ostrożności, umiaru, wydelikaconego taktu i krępującego realizmu.

Sam Likwidator to niemal esencja komiksowej poetyki nurtu superbohaterskiego – typ bohatera o jakim niemal każdy skrycie marzy, by choć na kilka dni zaistniał w realu i zrobił tzw. ,,porządek”. Dlatego postać ta ma charakter do pewnego stopnia uniwersalny i w swoisty sposób popularny, choć wielu zapewne chciałoby go po swojemu, mniej lub bardziej, zmodyfikować ideowo i wizualnie.

Brutalna przemoc w obronie wartości, okrucieństwo wobec zła (momentami wręcz sadystyczne), wyrażanie sprzeciwu i gniewu wprost, bez tzw. ,,obcyndalania się”. To wszystko reprezentuje całym sobą Likwidator. Ta niepokorna postać wyraża i symbolizuje jawną WROGOŚĆ i pogardę wobec zła i głupoty naszych czasów. Na szczęście to pikantne, komiksowe danie Dąbrowski serwuje nam w sosie jadowitego, zgryźliwego HUMORU i bezczelnego, bezlitosnego SZYDERSTWA, chroniącego przed nadmierną powagą i nieznośnym patosem, jakiego nie udało się uniknąć wielu twórcom komiksów i filmów komiksowych (chociażby z Batmanem) .

Za szyderstwem i niepokojącym uśmiechem Likwidatora nie stoi jednak pusty nihilizm, zaburzenie psychiczne (jak np. u Jokera), ani płytkie upodobanie w śmiechu dla samego śmiechu, czy sadyzmie dla sadyzmu, ale zdrowa, autentyczna ideowość, uzbrojona w bezczelność i zuchwalstwo autentyczna afirmacja i troska o przetrwanie najważniejszych wartości.